Προς όλους τους φίλους των Fish & Olive

Σήμερα στις 11 Μαΐου γιορτάζουμε την εικοστή επέτειο από τη δημιουργία των Fish & Olive στο Χαλκί της Νάξου.

Σχεδιάζαμε να γιορτάσουμε το ευτυχές αυτό γεγονός με διάφορες εκδηλώσεις, όμως, λόγω των περιορισμών στις μετακινήσεις και στις συναθροίσεις, θα είναι αδύνατο για πολλούς φίλους μας από το εξωτερικό να παρευρεθούν. Σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές, είναι αναγκαίο να φροντίζουμε τον εαυτό μας και τους άλλους.

Σκοπεύαμε επίσης να δημιουργήσουμε ένα εικονογραφημένο βιβλίο στο οποίο να καταγράφεται η πορεία των Fish &Olive από την πρώτη μέρα μέχρι σήμερα που οι Fish & Olive αποτελούν πλέον διεθνώς καταξιωμένο brand, ενώ ταυτόχρονα διατηρούν το έντονο τοπικό στοιχείο της ταυτότητάς τους. Το βιβλίο θα είναι αφιερωμένο στην κυρία Νίκη Γουλανδρή, η οποία υπήρξε πολύ καλή φίλη και πάτρωνας των Fish & Olive και η οποία εγκαινίασε την γκαλερί το 2006.

Δεδομένων των νέων συνθηκών, αποφασίσαμε να εκδώσουμε το βιβλίο το 2021. Στο μεσοδιάστημα, όμως, δημοσιεύουμε αυτό το όμορφο πόστερ το οποίο θα διατίθεται μετά από ηλεκτρονική παραγγελία ως συλλεκτικό αντικείμενο, υπογεγραμμένο από την Καταρίνα και τον Άλεξ.

Θα θέλαμε να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας σε όλους τους φίλους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και στους συλλέκτες μας σε όλον τον κόσμο για τον εξαιρετικά σημαντικό ρόλο που έχουν διαδραματίσει στην εξέλιξη και την επιτυχία μας.

Συμπεριλαμβάνουμε ένα άρθρο του ταξιδιωτικού συγγραφέα Des Hannigan ο οποίος έχει παρακολουθήσει από την πρώτη μέρα την εξέλιξη μας στο Χαλκί.

FISH & OLIVE

Όταν για πρώτη φορά βρέθηκα στο Χαλκί της Νάξου, ένιωσα ένα φτερούγισμα ενθουσιασμού, αυτό που συνιστά την ευτυχία για έναν ταξιδιωτικό συγγραφέα που βρίσκεται σε συνεχή αναζήτηση της αυθεντικότητας. Αυτό συνέβη χρόνια πριν, ένα βράδυ λουσμένο στην άνοιξη του Αιγαίου.

Στη μικροσκοπική πλατεία του χωριού ακούγονταν τα τραγούδια των γκιώνηδων από τις εσοχές των μαρμάρινων προσόψεων των από πολλά χρόνια εγκαταλελειμμένων Βενετσιάνικων αρχοντικών. Απουσίαζε κάθε επίφαση ευδιάκριτου τουρισμού, καμία κραυγή που να αποζητά την προσοχή. Δεν υπήρχε ίχνος ανθρώπου. Το διάσημο αποστακτήριο της οικογένειας Βαλλυνδρά, το ανθεκτικό στο χρόνο σύμβολο της ιστορικής βιομηχανίας κίτρου του χωριού, είχε ήδη κλείσει.

Στο κέντρο όλου αυτού, ένα φως ανάβλυζε από την ανοικτή πόρτα μίας γκαλερί, γνωστής τότε με το όνομα L’ Olivier. Ήταν η βιτρίνα της κεραμίστριας Katharina Bolesch και του επίσης καλλιτέχνη συζύγου της Alexander Reichardt του οποίου τα ιχθυόμορφα σχέδια και κοσμήματα επρόκειτο σύντομα να συνδυαστούν με την ελιά, το αγαπημένο μοτίβο της Katharina, παίρνοντας το όνομα Fish & Olive. Η στιγμή εκείνη ήταν για μένα καθοριστική, αποτέλεσε την αρχή μιας μακράς σχέσης με τη Νάξο και το Χαλκί και το έργο αυτών των δύο σπουδαίων καλλιτεχνών, με τη δική τους ξεχωριστή τεχνοτροπία και εικονογραφία της στεριάς και της θάλασσας που δημιουργεί μια πραγματική «Αιγαιοπελαγίτικη Τέχνη».

Μέσα στα χρόνια η τεχνοτροπία της Katharina Bolesch και του Alexander Reichardt έγινε περισσότερο εκλεπτυσμένη χωρίς ωστόσο να θυσιαστεί καθόλου η πηγαία ομορφιά των έργων τους. Έχουν αποκτήσει ρίζες στο Χαλκί, όπου η ζωή τους είναι απολύτως ευθυγραμμισμένη με την τοπική κοινωνία και την ευημερία του χωριού. Η Katharina Bolesch είναι όσο Ελληνίδα θα μπορούσε να είναι ένας μη Έλληνας. Είναι βαθιά ριζωμένη στη Νάξο στον τόπο που πέρασε τα καλοκαίρια των παιδικών της χρόνων και που ζει και εργάζεται τα τελευταία τριάντα χρόνια, εμβαπτισμένη στη ζωή και την κουλτούρα του νησιού. Το ίδιο ισχύει και για τον Alexander (Reichardt ο οποίος πέρασε ένα σημαντικό μέρος από τη ζωή του σε χώρες γύρω από τη Μεσόγειο και του οποίου ο πατέρας ήταν ακαδημαϊκός και βαθύς γνώστης των Κλασικών σπουδών και της ζωής της Μεσογείου. Η βαθειά πείρα του Alexander ως δύτη και η στενή του συνεργασία με τους Cousteau Divers και τον Pierre – Yves Cousteau προσδίδουν μία μοναδική προστιθέμενη αξία στη δική του ερμηνεία για το θαλάσσιο περιβάλλον.

Το γεγονός ότι η Katharina και ο Alexander συνεχίζουν να διαμένουν και να εργάζονται στο Χαλκί αποτελεί απόδειξη της αφοσίωσης και της αγάπης τους για έναν τόπο ο οποίος, παρά την αναπτυσσόμενη φήμη του διεθνώς, παρέμεινε ακλόνητος. Με τον καιρό επέκτειναν το Fish & Olive μέσω της γκαλερί – εργαστηρίου που βρίσκεται παραδίπλα από το πάντα γεμάτο κόσμο ατελιέ τους. Μετέτρεψαν σε χώρο τέχνης ένα πάλαι ποτέ φυλάκιο, μέρος ενός ερειπωμένου από χρόνια οικοδομικού συγκροτήματος, διασώζοντας έτσι ένα ζωτικής σημασίας τμήμα της πολιτιστικής κληρονομιάς του χωριού.

Επί σειρά ετών ο Alexander και η Katharina έχουν οδηγήσει την τέχνη τους σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο. Οι οπτικοί συμβολισμοί τους έχουν συνδυάσει το παραστατικό με το ιμπρεσιονιστικό, κυρίως στα σχέδια του Alexander, ενώ η Katharina παραμένει πιστή στην κεραμική της παράδοση, πιο ντελικάτη και συναρπαστική από ποτέ.

Η συνεχώς αυξανόμενη διεθνής αναγνώριση του καλλιτεχνικού έργου του Fish & Olive φαίνεται στα δικά μου μάτια ως ένα απολύτως φυσικό και αναμενόμενο επακόλουθο, χρόνια μετά την πρώτη μου περιπλάνηση στο Χαλκί, εκείνο το βελούδινο δειλινό στην Τραγαία, το ορεινό λεκανοπέδιο της Νάξου. Το μικρό αυτό χωριό αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα εξαιρετικό πεδίο για την προβολή του οικουμενικού και, συνάμα, εν πολλοίς κυκλαδίτικου καλλιτεχνικού έργου του Fish & Olive. Ζω σ’ έναν τόπο που είναι ένα από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά κέντρα του κόσμου, στη Δυτική Κορνουάλη. Καλλιτεχνικά κινήματα έχουν καταφέρει να ιδρύσουν ένα παράρτημα της Tate Gallery στην πόλη του St Ives. Είμαι συγγραφέας, όχι τεχνοκριτικός ή ειδήμων της τέχνης, αλλά έχω με τον καιρό γίνει ικανός να αναγνωρίζω την τέχνη που εμπνέει και είναι καλαίσθητη. Τα έργα του L’ Olivier ζουν και αναπνέουν στην καρδιά της Αιγαιοπελαγίτικης Ελλάδας, επαρκής απόδειξη ότι η αίσθηση ενός τόπου αποτελεί συχνά την κινητήριο δύναμη της δημιουργικότητας, ιδιαιτέρως όταν οι καλλιτέχνες που δραστηριοποιούνται είναι τόσο έξοχοι λειτουργοί της τέχνης τους όπως η Katharina Bolesch και ο Alexander Reichardt.

Des Hannigan,
ταξιδιωτικός συγγραφέας και δημοσιογράφος.